het betrekkelijk voornaamwoord zelfst.naamw. Verbuigingen: (betrekkelijke voornaamwoorden) Verbuigingen: (betrekkelijk voornaamwoordje) een voornaamwoord dat een betrekkelijke bijzin inleidt. 
1) Voornaamwoord 
Een betrekkelijk voornaamwoord verwijst naar een woord dat eerder is genoemd, zoals die en dat. Het verbindt twee zinnen met elkaar. De tweede zin, die begint met het betrekkelijk voornaamwoord, noem je de betrekkelijke bijzin. Ook kan het voornaamwoord wat verwijzen naar een zin die daarvoor staat.
een voornaamwoord dat het begin van een bijvoeglijke bijzin inleidt en deze met het antecedent verbindt
Een 'betrekkelijk voornaamwoord' (Latijn: 'pronomen relativum') is in de taalkundige benoeming een voornaamwoord dat een betrekkelijke bijzin inleidt. Het gebruik van het juiste betrekkelijke voornaamwoord hangt in de meeste gevallen vooral af van het geslacht en getal van het antecedent.